COLUMN: TILBURG

Proces
Elton John zegt zijn “yellow brick road” gedag door mijn speakers terwijl ik staar naar een blanco Word-document op mijn scherm. Achter dat scherm, een barbie-roze glittermuur en naast me een schrift dat zwart ziet van de inkt. Woorden als “worgpaal”, “kadaverproces” en “pestlijken” springen in het oog, maar worden vergezeld door “tierlantijntjes”, “pofmouw” en “Nieuwlandstraat”.
Ik werk aan een gloednieuwe Ghost Tour, dus van deze chaotische aantekeningen moet ik één samenhangende theatervoorstelling gaan breien. Ik heb het vaker gedaan, dus ik weet dat ik het kan, maar op dit moment lijkt het een onmogelijke taak!

De afgelopen maanden bezocht ik archieven, praatte ik met inwoners, stadsgidsen en historici en maakte ik wandelingen door ons mooie dwaalgebied. Ik schrijf hier en daar een woord op, in de veronderstelling dat ik 3 maanden later nog steeds precies begrijp wat ik daarmee bedoeld heb, maar dat valt dus vies tegen!

Tóch weet ik zeker dat het goed komt. Het enige wat er nodig is om van deze woordenbrij een geheel te maken is één enkel sprankje inspiratie. Waar dat vandaan komt, is altijd weer een verrassing!
Soms komt het om 4 u ’s nachts, als ik op de wc zit met een ernstige voedselvergiftiging, soms als ik de voortuin sta te snoeien, soms als ik gortdroge administratieve taken verricht, soms als ik ergens midden in de duinen verdwaald ben met mijn hond, of als ik met mijn zieke kip bij de dierenarts zit.
Het plan is dus om deze maand te gaan snoeien, de administratie bij te werken, naar de duinen te gaan, te eten bij een dubieus café en onze 11 jaar oude kip Japie goed in de gaten te houden.
Wie weet staat hij in maart al op papier!

Daarna begint er weer een heel ander proces: leren, repeteren, kostuum ontwerp, muziek componeren, regie, try-outs, promotie, maar dat bewaar ik voor een volgende nieuwsbrief!