Marietje Kessels; hoe zat het ook alweer?

Moordhoek – de moord op Marietje Kessels in Tilburg

De aarde trilt onder mijn voeten als ik het beruchte boek Moordhoek schuchter over de toonbank schuif. Het zijn mijn Katholieke voorouders die zich omdraaien in hun graven…
10 jaar geleden sta ik op het punt om aan het onderzoek voor de Ghost Tour te beginnen. Het is mij meteen duidelijk dat ik absoluut niet om de moord op Marietje Kessels heen kan. Haar naam wordt veelvuldig genoemd en meestal in één adem met het beruchte boek Moordhoek van Ed Schilders. Ik haast mij naar de boekhandel.

Dit is voor mij het begin van een flinke worsteling met haar verhaal. Het hartverscheurende onrecht is moeilijk in woorden uit te drukken, maar het moet ook met eerbied, in pakweg 6 minuten. Kan dat wel? En vooral, moeten we dat wel willen?

De kerk
Wat me uiteindelijk overtuigt is het oorverdovende zwijgen van mijn eigen Katholieke kerk. Een gruwelijke moord in een kerk en Het Vaticaan weet van niets. Een pastoor die getuigen intimideert en Het Vaticaan weet van niets. Kranten over de hele wereld schrijven over onze Noordhoekse Kerk, Marietje, De Gruweldaad en Het Vaticaan zwijgt: Ze weten van niets!

Het ontsteekt in mij een vlammende toorn zó vurig dat ik soms vrees dat Vaticaanstad op een van de touravonden spontaan vlamvat! Mocht het zo zijn; Mea Culpa, maar helaas. Katholiek of niet, een échte Tilburger zwijgt niet.

Meer over Marietje Kessels
Ik ben tevreden met het eindresultaat in mijn tour, maar er is zoveel meer te vertellen dan ik in die 6 minuten kan uitleggen. Daarom maakte ik voor deze nieuwsbrief een korte samenvatting van de zaak. Jazeker, dit is kort! Dit is slechts een vlokje op het topje van een ijsberg die imposant genoeg is om een hele vloot supertankers te doen zinken! Voor een completer plaatje verwijzen wij je graag naar onze bronnen, dit is slechts een voorproefje.

Haar laatste dag

Het voltallige gezin Kessels woont met hun (destijds) 6 kinderen in villa St. Cecilia, naast de muziekinstrumentenfabriek van vader Matthieu Kessels.
Het is woensdagochtend, 22 augustus 1900 en de beeldschone villa schittert in de zon als de 11-jaar oude Marietje Kessels de deur uitstapt.

Pianoles en Ezelkar
Ze gaat op pad om haar pianoles af te zeggen, want het is vandaag een beetje feest in huize Kessels. Haar grote zus is namelijk thuis en vriendinnetje Jacoba Hol logeert bij hen. Dat betekent dat de pianoles wijkt voor een ritje met de Ezelkar! Ze vertrekt al huppelend in rap tempo met een brief in haar handen, die zou ze wel even op de post doen. De Heilig Hart kerk aan het eind van de straat komt al in zicht en met een beetje geluk hield ze tijd over om daar een kruisweg te bidden. Ze had vanochtend namelijk de catechismusles gemist en dat kon het keurige meisje niet zomaar laten.

De brief
Kindermeisje Cato zwaait Marietje glimlachend uit terwijl ze bijkomt op het tuinpad. Ze moest een straf sprintje trekken, omdat het aandoenlijke kind uit puur enthousiasme de brief was vergeten! Ze kijkt nog even toe terwijl het roze jurkje en de zwarte kousjes van Marietje uit het zicht verdwijnen.
De brief wordt nooit bezorgd.

Maria Panhuijsen kijkt door het raam van haar café De Zwarte Ruiter naar de Heilig Hart Kerk aan de overkant. Het is half 11. Haar blik landt op de vrolijk huppelende Marietje, die pal voor haar neus plots tot stilstand komt. Marietje strijkt haar handen door haar lange, golvende haar en bewondert zichzelf in de ruit van het café. Het is een vertederend schouwspel, maar het eindigt abrupt wanneer het meisje reageert op een stem, die achter haar klinkt.

Mysterieuze man in het kerkportaal
De stem is afkomstig van een man in het kerkportaal aan de overkant; hij wenkt haar. Marietje, keurig religieus opgevoed, heeft een rotsvast vertrouwen in de Katholieke geestelijken. Zij volgt de man gehoorzaam de kerk in. De heer zal haar immers beschermen. Wie die man was, heeft Maria Panhuijsen niet in duidelijke termen durven of willen benoemen. Gedurende het onderzoek naar de verdachten wordt ze stevig aan de tand gevoeld, maar een naam blijft uit. Over één ding is ze wél heel stellig: Hij droeg beslist géén schilderskiel!

Het ontroerende tafereeltje van jeugdige onschuld in de ruit van haar café zou Maria Panhuijsen nooit meer vergeten. Het meisje dat de Heilig Hart Kerk betreed, raakt vermist en komt 3 dagen later levenloos naar buiten.

De dramatische arrestatie van de koster

Terug naar de dag van haar verdwijning. De stad is in rep en roer. Het nieuws over de vermiste dochter van de geliefde fabrikant gaat als een lopend vuurtje door Tilburg. Mathieu Kessels heeft alle fabrieksarbeiders vrij gegeven om naar haar te zoeken en een vindersloon van 100 gulden beloofd! Dat is mooi kermisgeld! Heel Tilburg zoekt, maar helaas is ze na 2 dagen nog steeds niet gevonden.

Commissaris Caarls

Meisjeskleren met bloed
Het is Schilder Guus Mutsaers die op de derde dag een reeks dramatische wendingen in gang zet. Het is vrijdag 24 augustus, de schilder werkt in de kerk en daar spreekt hij Commissaris Caarls aan. Hij heeft naar eigen zeggen “rust noch duur”. De koster heeft hem gisteren een stapeltje lappen gegeven met de vraag of hij dat wilde ‘verliezen’ in de akkers bij Kessels. Hij verklaart dat hij de lappen mee naar huis heeft genomen, omdat ze bruikbaar leken voor zijn schilderwerk. Toen hij de lappen later beter bekeek, zag hij dat het meisjeskleren zijn, met bloedvlekken.

Theatrale arrestatie door Caarls
Commissaris Caarls reageert kordaat. Hij zoekt de koster op en neemt hem direct mee, maar dan doet hij iets raars: Hij neemt de koster niet mee naar het politiebureau, maar naar het huis van familie Kessels! Aldaar verricht hij de arrestatie op zulke dramatische wijze dat zelfs Hollywood het overdreven zou achten.

Mathieu Kessels zit op dat moment nietsvermoedend in zijn voorkamer bij het raam dat uitkijkt op de industriestraat. Hij wordt vergezeld door een goede bekende: Pastoor van Zinnicq-Bergmann van de Heilig Hart Kerk. Zij kijken nét beiden naar buiten als de Commissaris met de koster in straf tempo op het huis afstuift.
Kindermeisje Cato laat hen binnen. Caarls neemt zijn hoed af en richt een trillende wijsvinger op de koster:

“Dit is de moordenaar van het kind!”

Pastoor Van Zinnicq-Bergmann reageert geschrokken, maar de koster blijft er koeltjes onder.
Wanneer hij wordt afgevoerd zegt hij nog:

“Commissaris, u vergeet uw hoed.”

Troost voor moeder
Vader Kessels blijft alleen achter, zijn vrouw ligt ziek van verdriet op bed.
Nu moet hij haar gaan vertellen dat de vermissing van hun dochter zojuist een moordzaak werd.

Pastoor van Zinnicq-Bergmann had gelukkig wel enkele troostende woorden voor de moeder van Marietje:

“Och mevrouw, het kindje is gelukkig en voor u is het een troost dat u een Engel in de hemel hebt gewonnen. Maar voor mij is het erger. Ik heb alles verloren. Er is geen troost voor mij”

Verdachte moord op Marietje Kessels Tilburg

Pastoor van Zinnicq-Bergmann

Verdachte nr. 2: De schilder

Ondertussen rent schilder Guus Mutsaers als een kip zonder kop de hele Noordhoek door. Het was “die vuile koster” en hij, die slimme Guus had het al die tijd geweten! Helaas maakt hij zichzelf hiermee enorm verdacht. Het verhaal over de kleertjes dat hij zo enthousiast verspreidt, vertelt hij steeds nét een beetje anders. Gezien hij ook nog eens vrijwillig toegaf de kleertjes van Marietje te bezitten, wordt hij al snel verdachte nummer 2.

Guus Mutsaers

Vreemd verhaal
Het verhaal van Guus is inderdaad vreemd. Hoe zit het nou met die kleertjes? Uiteindelijk komt de waarheid bovendrijven:
Hij had de kleertjes niet van de koster gehad, maar vond de kleertjes woensdag al tussen zijn schilderspullen. Hij schrok, omdat hij het meisje dat deze kleertjes had gedragen eerder die dag met de koster de kerk in had zien gaan en inmiddels had vernomen dat zij vermist werd.

De waarheid
De koster of -god verhoede- zelfs de pastoor moesten er meer van weten, maar de geestelijkheid beschuldigen doe je in die tijd niet zomaar. “Dan moet je het echt heel zeker weten” waren zijn eigen woorden. Vermoedelijk had het vindersloon van meneer Kessels ook meegespeeld. Als hij deze vondst even voor zichzelf hield, kon hij deze voorkennis gebruiken om haar als eerste te vinden! Dan had hij toch mooi 100 gulden! Niet zo netjes, maar wel waarschijnlijk. Op dat moment had hij nog geen idee wat haar daadwerkelijk was overkomen en hoe verdacht dit hem zou maken.

Dan snapt hij het…

In de dagen erna doorzoekt Mutsaers samen met anderen meermaals de kerk, maar ze vinden haar niet.
Dan begint het hem uiteindelijk te dagen: Het meisje dat de kerk inliep, het vreemde gedrag van de koster, de kleertjes bij zijn spullen… Hij wordt erin geluisd!

bewijsstuk moord op Marietje Kessels Tilburg

Getuige verklaart dat Mutsaers inderdaad heeft gezegd dat “de koster hem erbij wilde lappen”.

Een gast van de familie Mutsaers is hiervan getuige, want hij verklaart dat Guus inderdaad in opgewonden toestand thuiskomt. Hij roept iets over de koster die hem erbij wil lappen en dat hij hem eens een lesje zal leren!

Paniekvoetbal
Maar dan breekt het zweet hem meteen uit. Wie gaat hem, een arme schilder, geloven boven de koster of een geestelijke? Hij moet dit slim aanpakken. Hij verzint dat hij de kleertjes van de koster kreeg en licht de commissaris in. Vervolgens begint hij aan zijn warrige tocht door de straten van Tilburg en dit potje paniekvoetbal komt hem duur te staan. Niemand gelooft hem nog.

De Heilig Hart Kerk, waar Marietje werd vermoord

Marietje gevonden
Die vrijdagavond beklimt Commissaris Caarls met een zwaar gemoed de trap naar het verwulfsel van de kerk.
Voorzichtig kijkt hij vanaf de loopplank in de diepe nissen van het verwulfsel. Het duurt niet lang tot het schijnsel van zijn lantaarn valt op het levenloze lichaam van Marietje Kessels.

Ze is gevonden.

Intimidaties

Wat de commissaris aantreft op dat verwulfsel is niet te bevatten; Marietje is verkracht en daarna gewurgd. Ze draagt enkel nog haar kousen en een wit kledingstuk dat om haar nek gewikkeld zit. Iemand die tot zo’n gruweldaad in staat is, is een gevaar voor de samenleving! Het volk pleit zelfs voor het herinvoeren van de doodstraf! Op dat moment weten ze nog niet dat het spoor van bewijs zou leiden naar een zeer gerespecteerde geestelijke. Brabants Katholieke rechtbanken hadden dit mogelijk wél snel door, want zij hielden deze man zorgvuldig buiten schot.

rechtszaak moord op Marietje KesselsTilburg

Pels Rijcken aan het werk

Hulp uit protestantse hoek
De zaak en vooral de betrokkenheid van de kerk trekt de aandacht van Pels Rijcken, een advocaat uit Breda. Als protestant doorziet hij de Katholieke schijnheiligheid en biedt zich aan als Pro Deo advocaat voor schilder Guus Mutsaers. Hij wil de waarheid achterhalen, ook als de kerk hierbij betrokken is, maar dat blijkt niet makkelijk. Volgens hem lijkt er een “onzichtbare hand” te zijn, die onvermoeibaar wroet in die zaak. Diegene beïnvloedt of bedreigt vermoedelijk getuigen, want verklaringen worden plots ingetrokken, of veranderd. Wat opvalt is dat die aanpassingen altijd ten gunste van de koster, maar ongunstig voor Guus Mutsaers zijn.

Anonieme briefjes
Over de aanleiding van die aanpassingen zijn getuigen vaag, maar de politie ontvangt wél veel anonieme postkaarten waarop staat dat de Pastoor getuigen onder druk zet. Anonieme briefjes zijn nauwelijks sluitend bewijs, maar al die briefjes worden wel bewaard in het dossier.

Ondanks dit alles, lukt het hem om Guus Mutsaers’ onschuld te bewijzen! Hij wordt vrijgesproken in Breda, maar de strijd is niet gestreden. De officier van Justitie gaat in hoger beroep, de zaak verplaatst zich naar Den Bosch: Het hart van het streng Katholieke zuiden.

Er zit maar één ding op voor Pels Rijcken; Hij zal de contouren van die onzichtbare hand moeten blootleggen en legt de feiten nog één maal op een rijtje.

Bloed
Bloedsporen in de kerk

(klik voor inhoud)

Er worden bloedsporen aangetroffen in de kerk.

Een flinke vlek is weggepoetst in de catechismuskamer, maar tussen de planken van de vloer is het nog goed te zien.
Ook op de loopplank van het verwulfsel wordt een bloedvlek aangetroffen.
De vlekken die worden aangetroffen op het koor worden veelvuldig besproken, maar of dat bloed is…
De commissaris heeft daar iets gezien, maar weet niet precies wat voor vlekken het zijn.
Water
Gewassen lichaam

(klik voor inhoud)

Uit onderzoek is gebleken dat Marietje na het misbruik is gewassen. Opvallend. Heeft de dader haar willen sussen en naar huis willen sturen?
Deze ontdekking onthult veel over de plek waar het misbruik plaatsvond. Zowel op het koor als het verwulfsel is geen water.
Dat is alleen… in de catechismuskamer.
Dit toch opvallende feit komt echter niet uitdrukkelijk ter sprake gedurende de zaak.
Fysiek onderzoek
Geen gemeenschap gehad

(klik voor inhoud)

De schilder wordt na zijn arrestatie meteen ‘gevisiteerd’. Uit dat onderzoek blijkt dat hij in de dagen rondom de moord geen gemeenschap heeft gehad. Dit spreekt de schilder eigenlijk meteen vrij van de verkrachting. Merkwaardig genoeg is het voor de rechtbank toch geen reden om naar andere mogelijke daders te kijken.

Of de koster ook is ‘gevisiteerd’ is onbekend, maar de Pastoor in elk geval zeer zeker niet.
Hij leefde immers celibatair en het was destijds ondenkbaar om daaraan te twijfelen.
Opvallend
On(voldoende)verklaard bewijs

(klik voor inhoud)

In het haar van Marietje werd een bloederige splinter hout aangetroffen en ze had circulaire schrammen op haar rug.

De splinter hout werd nooit verklaard en de schrammen onvoldoende. Er werd aangenomen dat zie zijn ontstaan door het vervoer over de trappen, maar dat past niet helemaal.

Zeer bekende dader
Het water, de bloedsporen: Alles wijst erop dat in elk geval het misbruik heeft plaatsgevonden in de catechismuskamer.
Waarom wordt het koor dan steeds als de plek des onheils aangewezen? Een buitenstaander, zoals een schilder, kan niet zomaar in een catechismuskamer komen.

Er is er maar één die dat kan… Diegene zit elke dag vooraan in de rechtszaal. Hij wordt door anonieme briefschrijvers beschuldigd van intimidatie van getuigen en is een hooggeplaatste geestelijke in een machtige kerk. Hij zal voorzichtig te werk moeten gaan.

Het lef van Pels Rijcken

De finesse waarmee Pels Rijcken de dader onthult is tamelijk briljant: Geen namen, geen beschuldigende vingers, maar enkel de feiten. Hij legt ze helder op een rijtje en laat aanwezigen zelf de puzzel leggen. Het laatste puzzelstukje geeft hij in de laatste zin van zijn betoog:

Het misbruik vond niet plaats op het koor.
Een vrij grote plas bloed op de vloer van de catechismuskamer is daarvan getuige.

Er valt een beladen stilte terwijl het alle aanwezigen begint te dagen: De puzzel is af en het gezicht van de dader is kraakhelder in beeld. Het angstzweet breekt uit bij de Katholieke rechters, ze hebben geen keuze: Guus Mutsaers wordt opnieuw vrijgesproken, maar niemand gaat opzoek naar een andere dader. Ze weten waarschijnlijk allemaal naar wie die zoektocht zal leiden.

De nasleep

Na de vrijspraak wordt Tilburg overspoeld met pamfletten. De propaganda moet de reputatie van de kerk herstellen. Ze staan vaak vol misinformatie en wijzen opnieuw naar de schilder als dader. Toch blijven de roddels over de pastoor en de kerk hardnekkig bestaan. ’s Avonds in de kroeg, wanneer de alcohol rijkelijk vloeit, praten vaders onder elkaar hun mond voorbij. Bezorgde moeders fluisteren hun dochters zachtjes toe wat zij niet hardop kunnen zeggen:

“Ga niet alleen de kerk in, want dan eindig je als Marietje!”

De schilder werkte echter allang niet meer in de kerk. Sterker nog, hij is niet eens meer in Tilburg. Voor wie zijn ze dan bang?

De familie Kessels
Zij zwijgen te midden van dit alles. Ze zijn diep religieus en de tijdsgeest laat hen niet toe om met het volk te delen wat zij weten.
Want zij weten het inderdaad: In 2011 brengt Godelieve Kessels dit lang bewaarde familiegeheim naar buiten in haar boek over de moord. De familie wist toen ook wie de dader was, maar zweeg onder druk van de kerk. Er zouden zelfs afgevaardigden van het Vaticaan aan de deur hebben gestaan, maar natuurlijk is daar geen bewijs van.

Het Vaticaan weet namelijk helemaal niets over de gruwelijke moord in een van hun eigen kerken die destijds wereldnieuws was.

De kerk, nu.

De Heilig Hart Kerk werd in 1975 gesloopt en de fabriek van Kessels is al eerder met de grond gelijk gemaakt. Tilburg laat zich echter niet tot zwijgen intimideren door sloopkogels of kettingzagen. Het volk bekostigt een monument dat het graf van Marietje siert en leggen er nog steeds regelmatig verse bloemen neer. Ondanks alle inspanningen houden de geruchten over de pastoor hardnekkig aan; die sterven nooit.

Roomse machten
Wederom ligt alle macht in Rome; een oprecht Mea Culpa is de enige juiste hechting voor Tilburgs’ open wond.
Het is daarnaast ook een fantastische eerste stap naar het herstel van vertrouwen in de Katholieke kerk. En wie weet… Misschien is die hand in eigen boezem zelfs hét medicijn tegen de vergrijzing van de kerk!

’t is daarom toch écht (ik benadruk het nog maar eens) verdomd tragisch te noemen dat ze van niets weten.

Bronnen

“Een geestelijke beschuldigen doe je niet zomaar, dan moet je het echt heel zeker weten.”

Guus Mutsaersvrijgesproken van de moord op Marietje Kessels

Dit zijn de voornaamste bronnen voor bovenstaande samenvatting en ons verhaal in de Ghost Tour:

Moordhoek – Ed Schilders

In 1988 leidt de afnemende invloed van de kerk tot het onvermijdelijke: Ed Schilders publiceert zijn zeer omstreden boek Moordhoek. Voor het eerst zijn de feiten voor het hele volk beschikbaar. Hij vertelt in zijn boek dat zijn onderzoek niet makkelijk was, veel bewijsmateriaal was verdwenen (misschien die ‘onzichtbare hand’?). Uiteindelijk treft hij een goudmijn aan informatie op een onverwachte plek: Het advocatenkantoor van Pels Rijcken bestond nog steeds en daar treft hij het nagenoeg complete dossier van de moordzaak! Zo zie je maar weer; de waarheid komt altijd bovendrijven. In dit geval zodanig helder dat Ed Schilders het aandurft om de dader bij naam te noemen.

Reconstructie en dichting van het ‘plotgat’
Hij eindigt zijn boek met een kristalheldere reconstructie van de gebeurtenissen, aan de hand van het bewijs. Alle bewijsstukken, tot aan de houtsnipper in het haar van Marietje, vallen naadloos op hun plek. Hij dicht zelfs een enorm ‘plotgat’, wat de oplettende lezer waarschijnlijk allang gespot heeft: Wat pleit de koster eigenlijk vrij van deze moord?
Het antwoord op die vraag is achteraf belachelijk simpel, maar ere wie ere toekomt:
Dat dien je echt in Moordhoek te lezen, want dat adembenemende moment van realisatie wil ik je niet ontnemen.

Hoewel er inmiddels meer boeken over de moord zijn geschreven, blijft deze onze aanrader. Hij is onovertroffen en er is tot op de dag van vandaag geen speld tussen te krijgen. Ik zweer je dat dit geen gesponsorde content is!
Klik hier voor de website van Ed Schilders (opent in nieuw venster)

De moord op Marietje Kessels; waarom de ouders moesten zwijgen – Godelieve Kessels

Niet alles in dit boek is verifieerbaar, maar tóch verdient het een plekje in onze lijst. Marietje Kessels had ten tijde van haar overlijden een sterke band met haar broertje van 4 jaar oud, Mathieu geheten. Als man des huizes zouden zijn ouders hem op latere leeftijd alles vertellen over de moord op zijn zus. Hij vertelde het later allemaal aan zijn eigen dochter Godelieve en doet haar een verzoek op zijn sterfbed. Hij vraagt haar om (wanneer de tijd er rijp voor is) wereldkundig te maken wat de familie altijd al wist: De Pastoor is de dader.
Doorgegeven herinneringen zijn moeilijk te verifiëren, maar toch geeft dit een interessant kijkje in de beleving van de familie zelf. Een waardevolle toevoeging wat ons betreft.

Klik hier voor de link naar het boek in de bibliotheek (opent in nieuw venster)

Het BHIC en de Podcast van Marilou en Christian

Liefhebbers van keiharde feiten, oud papier, keurige handschriften en boze, anonieme briefjes kunnen zich uitleven hij het BHIC! Oftewel; het Brabants Historisch Informatie Centrum, of ‘het archief’ in de volksmond. Je hoeft er je luie stoel niet eens voor uit, want alle bewijsstukken die er nog zijn, zijn inmiddels in gescand.

De archivarissen bij het BHIC houden zich ook nog steeds bezig met de moord op Marietje, want zij maakten een serie Podcasts over de zaak. Dat leidde tot een (voor Marietje-minnende Tilburgers) historische vondst: Ontbrekende stukken uit de zaak Marietje Kessels die meer dan 100 jaar kwijt waren!

Marilou en Christian, de makers van de podcast, wijdden 2 extra afleveringen aan deze vondst en hier komt de uitsmijter: Wij kregen van hen een uitnodiging om dit dossier, dat 100 jaar onaangeraakt bleef, in het écht te bekijken!

Hoe komen ze er in godsnaam bij om een levensgevaarlijke geest en haar aardse assistent op te zoeken?
Dat lees je in ons volgende bericht! (opent in nieuw venster)

Klik hier voor de podcasts over Marietje (opent in nieuw venster)

Marietje Kessels; hoe zat het ook alweer?

Moordhoek – de moord op Marietje Kessels in Tilburg

Haar laatste dag

Huize st. Cecilia

Deel van het gezin Kessels

Het hele gezin in de ezelkar

De Noordhoekse Kerk

Café De Zwarte Ruiter, later Maastrichts Bierhuis.

De dramatische arrestatie van de koster

Mathieu Kessels

Pastoor van Zinnicq-Bergmann van de Heilig Hartkerk

Verdachte nr. 2: De schilder

De Noordhoek

De Noordhoek

Dan snapt hij het…

Intimidaties

De rechtszaal

De menigte die buiten wacht

Het lef van Pels Rijcken

Getuigen wachten buiten op hun beurt

Een van de bewijsstukken; een groen geverfd stukje hout

De nasleep

Tilburgers dragen bij aan een grafmonument voor Marietje

propaganda

muziek

liedjes

Antwoord van Pels Rijcken

De kerk, nu.

De resten van de Heilig Hart kerk

Sloop Heilig Hart Kerk

sloop Heilig Hart Kerk

sloop Heilig Hart Kerk

Bronnen

Een van de anonieme briefjes in het dossier

Bewijsstuk in envelop met lakzegel

‘Moordhoek’ van Ed Schilders

Moordhoek – Ed Schilders

De moord op Marietje Kessels; waarom de ouders moesten zwijgen – Godelieve Kessels

Het BHIC en de Podcast van Marilou en Christian